Demoralizacja nieletnich – zobacz, co grozi nastolatkom, którzy igrają z prawem. Demoralizacja nieletnich to ważny problem społeczny. Kiedy zostaje zauważona i zgłoszona przez dowolną osobę do właściwego sądu rodzinnego, zostaje wszczęte postępowanie wyjaśniające. Demoralizacja nieletnich wcale nie musi dotyczyć ciężkich
Ostatnia aktualizacja: 2020-08-12 | Średni czas czytania: 02:35 Odpowiedzialność karna nieletniego zasadniczo odbywa się według zasad przewidzianych w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. W niektórych przypadkach nieletni odpowiada jednak jak osoba dorosła. Kiedy nieletni odpowiada jak dorosły? Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w tym artykule. Kto to jest nieletni? Zgodnie z ustawą z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich nieletni to osoba: która nie ukończyła lat 18 - w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji, która ukończyła 13 lat, ale nie ukończyła lat 17 - w zakresie postępowania w sprawach o czyny karalne, która nie ukończyła 21 lat - w zakresie wykonywania środków poprawczych lub wychowawczych. Granica wiekowa odpowiedzialności karnej określona w Kodeksie karnym wynosi 17 lat. Oznacza to, że zasadniczo za popełnione przestępstwa odpowiadają tylko osoby, które ukończyły 17. rok życia. W niektórych przypadkach jednak nieletni może odpowiadać jak dorosły. Odpowiedzialność karna nieletniego Zasadniczo, gdy nieletni dopuści się popełnienia przestępstwa, stosuje się do niego przepisy ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Dodatkowo, jego odpowiedzialność na tej podstawie jest uzależniona od jego wieku: gdy nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 lat - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich, gdy nieletni dopuszcza się czynu zabronionego pomiędzy 13 a 17 rokiem życia - zasadniczo sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. W tym zakresie następują jednak wyjątki, o których mowa poniżej. W wyjątkowych przypadkach nieletni może odpowiadać za popełnione przestępstwo po ukończeniu 15 roku życia. Odpowiedzialność ta może zachodzić, gdy nieletni dopuścił się następujących czynów zabronionych: zamach na życie Prezydenta, zabójstwo (z wyjątkiem zabójstwa popełnionego w afekcie), spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, sprowadzenia zdarzenia powszechnie niebezpiecznego, zawładnięcie statkiem morskim lub powietrznym, spowodowanie katastrofy w komunikacji, zgwałcenie, czynna napaść na funkcjonariusza publicznego, wzięcie zakładnika, rozbój. Popełniając jedno z wymienionych przestępstw nieletni po ukończeniu 15. roku życia może odpowiadać na takich samym zasadach jak osoba dorosła, jeżeli okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości oraz warunki osobiste za tym przemawiają, w szczególności, jeżeli poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskutecznie. Jeżeli nieletni po ukończeniu 15. roku życia odpowiada jak osoba dorosła, orzeczona kara nie może przekroczyć 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane przestępstwo. Sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Sytuacja nieletniego w prawie karnym jest zatem uregulowana dwutorowo, ponieważ zasadniczo nie stosuje się do niego regulacji przewidzianych w Kodeksie karnym, ale w wyjątkowych przypadkach mają one do niego zastosowanie. Kodeks karny przewiduje również, że jeżeli sprawca dopuszcza się czynu zabronionego pomiędzy 17. a 18. rokiem życia, sąd zamiast kary stosuje środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają. Przestępstwo osoby dorosłej popełnione z nieletnim Jeżeli nieletni popełnił czyn zabroniony wspólnie z osobą dorosłą, prokurator wyłącza sprawę nieletniego i przekazuje ją do rozpoznania właściwemu sądowi rodzinnemu, chyba że przestępstwo jest z kategorii tych, za które nieletni może odpowiadać jak dorosły. Sądem właściwym do rozpatrzenia sprawy jest sąd rodzinny w miejscu zamieszkania nieletniego. O wszczęciu postępowania zawiadamia się rodziców albo opiekunów. Środki stosowane wobec nieletniego sprawcy Gdy nieletni sprawca nie odpowiada jak dorosły, sąd rodzinny może zastosować w stosunku do niego następujące środki: udzielenie upomnienia, zobowiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, ustanowienie nadzoru odpowiedzialnego rodziców lub opiekuna, ustanowienie nadzoru organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania - udzielających poręczenia za nieletniego, zastosowanie nadzoru kuratora, skierowanie do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją, orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów, orzeczenie przepadku rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego, orzeczenie umieszczenia w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do sprawowania opieki nad nieletnim. Sąd rodzinny może również zastosować w stosunku do nieletniego środek poprawczy w postaci umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym. Zobacz także podobne artykuły: Sprawcą czwartkowego incydentu w kamienicy w Bytomiu, podczas którego doszło do zranienia nożem czterech osób jest według śledczych 16-letni chłopak. W piątek Wydział Rodzinny i Nieletnich bytomskiego sądu uznał, że mimo młodego wieku, powinien odpowiadać jak dorosły. Sam nastolatek zaprzecza zarzutom. Kancelaria przyjmuje do prowadzenia sprawy karne nieletnich, które dotyczą demoralizacji nieletnich, popełnienia przez nieletnich czynów karalnych, a także wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych orzeczonych względem nieletnich dla których właściwy jest sąd rodzinny. Jak wynika z ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich pojęcie nieletniego obejmuje swoim zakresem trzy kategorie osób: w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji nieletnim jest osoba do 18 roku życia, przy czym dolna granica wieku nie jest określona; w sprawach o popełnienie czynu karalnego nieletnim jest osoba między 13 a 17 rokiem życia (osoba, która popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 roku życia odpowiada jak dorosły); w zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych jest osoba do ukończenia 21 lat, w stosunku do której środek ten został wcześniej orzeczony. Podstawowym uprawnieniem nieletniego jest prawo do obrony i posiadania obrońcy. Nieletni po ukończeniu 13 roku życia ma prawo samodzielnie działać w postępowaniu, tym samym powinny mu być doręczane orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy pism niezależnie od doręczeń dokonywanych rodzicom. W niektórych przypadkach, gdy interesy nieletniego są sprzeczne z interesami jego rodziców (opiekunów) lub nieletniego umieszczono w schronisku dla nieletnich zachodzi konieczność reprezentowania nieletniego przez obrońcę. W takich sytuacjach nieletni może ustanowić obrońcę z wyboru lub złożyć wniosek o ustanowienie obrońcy z urzędu. Kancelaria reprezentuje nieletnich podczas wszystkich stadiów postępowania – w czynnościach realizowanych przez policję, podczas których gromadzone są dane o osobie i utrwalane są dowody oraz w postępowaniu przed sądem rodzinnym, w tym w postępowaniu odwoławczym i wykonawczym. W ramach udzielonej nieletniemu obrony Kancelaria sporządza i wnosi pisma procesowe, środki zaskarżenia, wnioski o uchylenie lub zmianę środka tymczasowego, a w postępowaniu wykonawczym wnioski o zmianę, uchylenie, odstąpienie od wykonywania środków wychowawczych (np. nadzoru kuratora), jak również o odroczenie lub udzielenie przerwy w wykonywaniu środków wychowawczych lub środka poprawczego. W ramach świadczonych usług prawnych Kancelaria reprezentuje również interesy pokrzywdzonych w postępowaniu w sprawach nieletnich. Pokrzywdzony co do zasady nie jest stroną postępowania przed sądem dla nieletnich, niemniej jednak przysługuje mu w tym postępowaniu szereg uprawnień: prawo domagania się skierowania sprawy do mediacji, prawo zaskarżenia postanowienia o umorzeniu postępowania, prawo bycia obecnym podczas rozprawy, prawo bycia zawiadomionym o wszczęciu postępowania oraz o treści orzeczenia kończącego postępowanie, prawo zgłaszania wniosków dowodowych do czasu rozpoczęcia rozprawy lub posiedzenia, prawo przeglądania i robienia odpisów z akt postępowania, z wyłączeniem wywiadów środowiskowych i opinii o nieletnim. Adwokat do spraw rodzinnych Gdańsk ⭐⭐⭐⭐⭐ Ocena 5/5 Głosów 226w sprawach o popełnienie czynu karalnego nieletnim jest osoba między 13 a 17 rokiem życia (osoba, która popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 roku życia odpowiada jak dorosły); w zakresie wykonywania środków wychowawczych, środka leczniczego lub poprawczego jest osoba do ukończenia 21 lat, w stosunku do której środek tenzapytał(a) o 02:33 W jakim wieku odpowiada się jako osoba dorosła przed sądem? Witam, otóż dręczy mnie jedna sprawa. Kolega mi mówi, że przed sądem w wieku 16 lat odpowiada się jako osoba dorosła..Czy 16 latek może iść do więzienia? Odpowiedzi to zależy teoretycznie nie , ale w praktyce to różnie bywa , były przypadki , że 16 latek był sądzony jako osoba dorosła. nie a co zrobiles ? kare dostanie rodzic a co żeś zrobił? Yoruichi odpowiedział(a) o 02:34 Sznycel. odpowiedział(a) o 02:35 odpowiada się od 18 lat, a do więzienia od 21 lat ;) vka1 odpowiedział(a) o 02:35 Odpowiada sie jako osoba dorosla ale do wiezienia i tak nie pujdziesz. Wlasnie po to istnieja takie zaklady jak poprawczak odsiaduje sie tam kare do uzyskania pelnoletnosci. Sam motyw zalezy od tego ze jako osoba nie odpowiadajaca calkiem za siebie masz jakies "ulgi" sądowe nie jestem pewien co do wieku 16 lat ale chodzi o to ze mozesz otrzymac wyrok dokladnie taki jak osoba dorosla czyli bioraca za siebie calkowicie odpowiedzialnosc. zależy od tego co zrobiłeś np. zabójstwo to idziesz już do więzienia jak masz 16 /17 lat ;< Uważasz, że ktoś się myli? lub
Z tegoż artykułu wynika, iż na podstawie przepisów ustawy karnej odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat (art. 10 § 1 k.k.). Nie jest to jednak jedyny warunek dotyczący kwestii wieku sprawcy. Sprawca nieletni a ciężkie przestępstwo. Granice wiekowe odpowiedzialności karnej reguluje art. 10 kodeksu karnego.
Adwokat Justyna Tokarska prowadząca kancelarię adwokacką w Piasecznie zajmuje się sprawami dotyczącymi nieletnich, zarówno dotyczącymi demoralizacji nieletnich, czynów karalnych popełnionych przez nieletnich, a także wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych wobec nieletnich. Rodzic może ustanowić dla swojego dziecka adwokata, który będzie go reprezentować przed Sądem w postępowaniu jako obrońca. Adwokat Justyna Tokarska podejmuje się zarówno obrony nieletniego, jak i reprezentowania interesów pokrzywdzonego czynem popełnionym przez osobę nieletnim. Postępowanie w sprawach nieletnich nie jest postępowaniem karnym, nie toczy się przed Sądem karnym, lecz rodzinnym. Nie oznacza to jednak, że postępowanie może być bagatelizowane, a wręcz przeciwnie. Najbardziej dolegliwą sankcją jest umieszczenie w zakładzie poprawczym, które może zaważyć na całym życiu nieletniego. Postępowanie w sprawach nieletnich może zostać wszczęte jeśli istnieje podejrzenie, że nieletni jest zdemoralizowany. Demoralizacja może przejawiać się przykładowo w stosowaniu środków odurzających, piciu alkoholu, paleniu papierosów, opuszczaniu zajęć w szkole, lekceważącym stosunku do nauczycieli i obowiązku szkolnego, używaniu słów powszechnie uznawanych za obraźliwe. W sytuacji, gdy nieletni mając więcej niż 13 lat, a mniej niż 17 i popełnia czyn zabroniony, toczy się przeciwko niemu postępowanie. Osoba, która popełnia taki czyn po ukończeniu 17 roku życia, odpowiada jak dorosły. Dziecko, które ma mniej niż 13 lat, a popełnia czyn karalny, odpowiada na zasadach przewidzianych dla przeciwdziałania demoralizacji. Jeżeli jest to konieczne ze względu na okoliczności sprawy, Policja może zatrzymać, a następnie umieścić w policyjnej izbie dziecka nieletniego, co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełnił czyn karalny, a zachodzi uzasadniona obawa ukrycia się nieletniego lub zatarcia śladów tego czynu, albo gdy nie można ustalić tożsamości nieletniego. Policja niezwłocznie zawiadamia rodziców albo opiekuna nieletniego o zatrzymaniu. 30.04.2017 11:25. Postępowanie w sytuacji demoralizacji dziecka. Niekiedy problemy wychowawcze jakie sprawia nasze dziecko przybierają charakter demoralizacji. Zagadnienie to reguluje ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (osoby które nie ukończyły 18 lat). Przejawem demoralizacji są takie zachowania Sprawy nieletnich / Jakie mam prawa przed sądem dla nieletnich? Bez względu na to czy jesteś rodzicem dziecka, które ma sprawę przed sądem dla nieletnich, czy też jesteś nieletnim i toczy się wobec Ciebie postępowania, warto wiedzieć jakie prawa przysługują Ci jako stronie postępowania. Jako rodzic jesteś stroną postępowania (art. 30 upn). Zgodnie z art. 30 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, stronami postępowania są: nieletni; rodzice lub opiekun nieletniego; prokurator. Ustawa przyznaje rodzicom i opiekunowi nieletniego status strony, niezależnej od dziecka. Tym samym mogą oni działać we własnym imieniu jako samodzielny podmiot postępowania. Jednak jeżeli dziecko nie ukończyło nie ukończył 13 lat, nadal spełniają oni rolę przedstawicieli procesowych. Pamiętaj! Tobie oraz Twojemu dziecku jako stronom postępowania przysługuje wiele uprawnień, z których możecie i powinniście korzystać! Nieletni po ukończeniu 13 roku życia ma prawo samodzielnie działać w postępowaniu. Nieletni od 13. roku życia ma pełną zdolność do czynności procesowych (art. 573 kpc), tym samym może samodzielnie w toku postępowania dokonywać wszelkich czynności procesowych, a sąd ma obowiązek doręczać mu się orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy pism. Uwaga! Dziecko po ukończeniu 13 roku życia jest samodzielną stroną postępowania i powinny mu być doręczane orzeczenia, zarządzenia, zawiadomienia i odpisy pism niezależnie od doręczeń dokonywanych rodzicom. Nieletni ma prawo korzystać z pomocy obrońcy. W postępowaniu wyjaśniającym oraz postępowaniu opiekuńczo-wychowawczym nieletni może mieć obrońcę (art. 36 par. 1 oraz art. 44 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich) - jest to jego uprawnienie i chociaż często warto, to nie ma obowiązku z niego korzystać. W sytuacji gdy interesy nieletniego są sprzeczne z interesami jego rodziców lub opiekuna, został umieszczony w schronisku dla nieletnich, albo w postępowaniu poprawczym udział obrońcy jest obowiązkowy i bez jego udziału sprawa w ogóle nie może się toczyć (tzw. obrona obligatoryjna). Masz prawo zaskarżyć postanowienia naruszające Twoje prawa! (art. 38 upn) Powyższe uprawnienie wynika z art. 38 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Masz prawo zapoznać się z aktami postępowania. Zgodnie z art. 36 par. 2 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jako strona postępowania masz prawo przeglądać akta sprawy i robić z nich odpisy, każdorazowo musisz jednak uzyskać na to zgodę sędziego rodzinnego. Odmowa wglądu do akt sprawy następuje w formie zarządzenia, na które służy zażalenie do sądu rodzinnego. Możesz i powinieneś składać wnioski dowodowe (!). Nieletni powinien być przesłuchiwany w obecności rodziców, opiekuna albo obrońcy. Jeżeli zapewnienie ich obecności byłoby w danym wypadku niemożliwe, należy wezwać nauczyciela, przedstawiciela powiatowego centrum pomocy rodzinie lub przedstawiciela organizacji społecznej, do której zadań statutowych należy oddziaływanie wychowawcze na nieletnich lub wspomaganie procesu ich resocjalizacji(art. 39 upn). Sąd ma obowiązek zawiadomić Cię o terminie rozprawy. Wynika to z art. 51 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. Jednak Twoje niestawiennictwo nie tamuje rozpoznania sprawy, pod warunkiem, że było dokonane prawidłowo. Rozprawa powinna odbywać się z wyłączeniem jawności. Zgodnie z art. 53 Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jawność rozprawy może być uzasadniona jedynie względami wychowawczymi. Nieletni może robić uwagi i składać wyjaśnienia co do każdego dowodu przeprowadzanego w jego obecności oraz zadawać pytania, osobom przesłuchiwanym na rozprawie. Odpowiedzialność karna nieletnich. Kiedy małoletni odpowiada za popełnione przestępstwo? Podstawową ustawą regulującą tryb ponoszenia odpowiedzialności karnej jest Kodeks karny. Stanowi on zbiór zasad dotyczących karania oraz główne źródło przepisów karnych. Na gruncie polskiego prawa karnego mamy do czynienia z różnymi pojęciami określającymi wiek sprawcy, ofiary lub świadka. W praktyce przyjmujemy, że ukończenie 18 roku życia jest momentem osiągnięcia pełnoletniości. Jest to dla nas istotne, ponieważ wówczas zyskujemy prawo do głosowania w wyborach, picia alkoholu, czy zawarcia związku małżeńskiego. W rzeczywistości jest jednak trochę inaczej. Okazuje się, że 18. urodziny nie są jedynym momentem odpowiadania przed prawem jako dorosły. Zgodnie z przepisami prawa małoletni, nieletni i młodociany to zupełnie inne osoby, które także mogą ponosić odpowiedzialność karną. W rezultacie możemy stwierdzić, że przełomowych momentów w życiu człowieka jest więcej, niż mogłoby się wydawać. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się tej kwestii oraz wskażemy najistotniejsze cechy charakterystyczne każdego z tych pojęć. Małoletni, nieletni, młodociany – definicje Zacznijmy od wyjaśnienia, dlaczego kwestia odróżnienia od siebie tych pojęć jest tak bardzo istotna, zwłaszcza na gruncie przepisów karnych. W momencie popełnienia przestępstwa, sposób ukarania sprawcy zależny jest od jego wieku. Zazwyczaj za przestępstwo nie odpowiada osoba do 17 roku życia. Jednak jeśli mamy do czynienia z rażącym naruszeniem prawa – za przestępstwo może odpowiadać już 15-latek. Ważne jest zatem, aby określić różnicę między małoletnim, nieletnim, a młodocianym. W rezultacie, to od prawidłowej kwalifikacji zależeć będzie to, czy w ogóle spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, że zostało popełnione przestępstwo lub czy dana osoba może ponosić odpowiedzialność karną za swoje czyny. Przechodząc do meritum – jaka jest różnica między osobą małoletnią, nieletnią oraz młodocianą – warto przytoczyć ustawowe definicje tych pojęć. Pierwsze z nich jest dość proste, pokrywające się z potocznym rozumieniem tego słowa. Małoletni to pojęcie stosowane w prawie cywilnym wobec osób niepełnoletnich. A więc takich, które nie ukończyły 18. roku życia (i nie uzyskały pełnoletności przez zawarcie związku małżeńskiego). Bardziej skomplikowana okazuje się kolejna kategoria osób. Pojęcie nieletniego zostało wprowadzone w treści ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich. A więc dotyczy prawa rodzinnego – głównie w połączeniu ze sprawami karnymi. Zasadniczo, w sprawach o popełnienie czynu karalnego, nieletnim jest to osoba pomiędzy 13. a 17. rokiem życia. Natomiast definicją młodocianego posługuje się sam Kodeks Karny. Tym mianem określa się osobę – sprawcę przestępstwa, który popełnił je przed ukończeniem 21. roku życia, a w czasie orzekania w procesie toczącym się przed sądem I instancji ma nie więcej niż 24 lata. Małoletni, nieletni, czy młodociany? W jaki sposób kształtuje się odpowiedzialność osób małoletnich, nieletnich oraz młodocianych? Wygląda ona następująco: Małoletni po ukończeniu 13. roku życia staje się osobą o ograniczonej zdolności do czynności prawnych. Oznacza to, że otrzymuje uprawnienie do samodzielnego zawierania tzw. umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego. Taką umową będzie np. dokonanie samodzielnych zakupów w sklepie spożywczym. Małoletni może dokonać poważniejszych czynności prawnych, jednak jego opiekun prawny musi je następnie potwierdzić. W kwestii odpowiedzialności małoletniego warto też dodać, że osoba która ukończyła 13. rok życia, odpowiada za wyrządzoną przez siebie szkodę. Popełnienie przestępstwa stypizowanego w kodeksie karnym przez nieletniego – czyli osobę między 13. a 17. rokiem życia – kończy się więc wszczęciem postępowania karnego. Sprawca takiego czynu zabronionego nie zostanie skazany na karę pozbawienia wolności, ograniczenia wolności, ani grzywny. Nieletni może natomiast otrzymać dozór kuratora, trafić do zakładu poprawczego, czy młodzieżowego ośrodka wychowawczego. Natomiast status młodocianego sprawcy czynu zabronionego powoduje, że dana osoba zostać ukarana w ,,łagodniejszy” sposób niż dorosły, jednak fakt ten oczywiście nie wyklucza poniesienia odpowiedzialności karnej za popełniony czyn. Kiedy nieletni może odpowiedzieć jak dorosły Warto wiedzieć, że nieletni także mogą podlegać odpowiedzialności karnej na gruncie Kodeksu karnego, jeżeli po ukończeniu 15 roku życia popełnili przestępstwo z poniższego katalogu, a okoliczności sprawy za tym przemawiają. A w szczególności kiedy poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne. Katalog przestępstw, za które nieletni odpowiada przed sądem karnym przedstawia się następująco: zabójstwo, zabójstwo kwalifikowane, wielokrotne zabójstwo, ciężkie uszkodzenie ciała, ciężkie uszkodzenie ciała ze skutkiem śmiertelnym, sprowadzenie katastrofy, sprowadzenie katastrofy ze skutkiem śmiertelnym lub ciężkim uszkodzeniem ciała wielu osób, przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym, sprowadzenie katastrofy w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, sprowadzenie takiej katastrofy ze skutkiem śmiertelnym lub ciężkim uszkodzeniem ciała wielu osób, gwałt wspólnie z inną osobą, gwałt ze szczególnym okrucieństwem, czynna napaść na funkcjonariusza publicznego ze skutkiem w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy, branie lub przetrzymywanie zakładnika, branie lub przetrzymywanie zakładnika ze skutkiem śmiertelnym lub ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu, rozbój, zamach na Prezydenta RP. Orzeczona wobec nieletniego kara nie może natomiast przekroczyć 2/3 górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za dane przestępstwo. Dodatkowo, sąd może zastosować także nadzwyczajne złagodzenie kary. Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd bowiem kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Podsumowanie W polskim prawie cywilnym i karnym funkcjonują obok siebie różne określenia dotyczące dzieci i młodzieży, w zależności od wieku oraz procedury wobec nich stosowanej. Osiemnaste urodziny nie są więc jedynym istotnym momentem ponoszenia odpowiedzialności z punktu widzenia prawa. Z dniem ukończenia 13. roku życia samodzielnie odpowiada się za popełnioną szkodę. Osoba, która ukończyła lat 17. – odpowie karnie za popełnione przestępstwo, jednakże z zastosowaniem kar o wychowawczym charakterze. Z kolei przestępca, który w dniu popełnienia czynu zabronionego nie będzie starszy niż 21 lat – ma szansę na niższą karę z uwagi na swój wiek. Przeczytaj także: Tymczasowe aresztowanie – wszystko, co musisz wiedzieć ______________________________________________________ Autor wpisu: Adwokat Michał Podgórski Potrzebujesz pomocy prawnej? Skontaktuj się ze mną: +48 695-501-001 kancelaria@ 52rlhKM.