Wraz z rozpoczęciem wakacji wielu uczniów i studentów chce dorobić do kieszonkowego i nabrać pierwszych doświadczeń na rynku pracy. Jakie zasady obowiązują jednak w przypadku pracy wakacyjnej? Stan prawny zapewnia, że praca wakacyjna występuje we wszystkich możliwych branżach, również w takich, w których wykonuje się czynności uznawane za niebezpieczne. Jest to jednak niedopuszczalne w przypadku dzieci i młodzieży. Zakres dozwolonych prac reguluje tutaj ustawa o ochronie pracy młodzieży (niem. Jugendarbeitsschutzgesetz). Należy również pamiętać, że za pracę wakacyjną uznaje się wykonywanie prostych, lekkich czynności, jak na przykład praca w ogrodzie, roznoszenie gazet czy ulotek. Młodzieży nie wolno wykonywać ciężkich prac fizycznych bądź niebezpiecznych czynności. Zabroniona jest też praca z materiałami niebezpiecznymi oraz praca na akord. Kiedy decydują rodzice Wykonywanie pracy jest zasadniczo zabronione do ukończenia 14. roku życia. Jednakże za zgodą rodziców dzieci po ukończeniu 13. roku życia mogą pracować do 2 godzin dziennie w przedziale od 8:00 do 18:00. W rolnictwie limit ten jest nieco większy i wynosi maksymalnie 3 godziny dziennie. Osoby pomiędzy 15. a 17. rokiem życia zaliczane są do grupy tak zwanych młodocianych. Nie są one objęte aż tak dużymi obostrzeniami w zakresie wykonywania pracy wakacyjnej. Nie oznacza to oczywiście, że wszystko jest dozwolone. Młodociani objęci obowiązkiem szkolnym mogą wykonywać pracę w wakacje/ferie przez maksymalnie 4 tygodnie w danym roku kalendarzowym, gdyż czas ten ma służyć przede wszystkim odpoczynkowi. Nie wolno przekroczyć wymiaru czasu pracy w postaci 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo, a praca musi być wykonywana w przedziale od 6:00 do 20:00. Wyjątki od tej reguły dotyczą jedynie uczniów, którzy ukończyli 16. rok życia. Mogą oni pracować na przykład do godz. 22 w restauracjach oraz do 23 w zakładach z wielozmianowym systemem pracy. Przysługują im jednak wolne weekendy. Jednak i od tej zasady obowiązują pewne wyjątki, dotyczące na przykład imprez sportowych. Ustawa o ochronie pracy młodzieży reguluje również kwestię przerw w pracy dla osób poniżej 18 lat. Młodociani pracujący od 4,5 do 6 godzin dziennie mają prawo do co najmniej 30 minut przerwy. Przy pracy powyżej 6 godzin długość przerwy wzrasta do 60 minut. Wynagrodzenie Dzięki ustawie o płacy minimalnej osoby, które ukończyły 18. rok życia, mają prawo do wynagrodzenia w kwocie 9,35 euro za godzinę. Dotyczy to również zatrudnienia w ramach minijob, gdzie miesięczne wynagrodzenie nie przekracza 450 euro miesięcznie. W takim przypadku maksymalny wymiar czasu pracy wynosi odpowiednio 48 godzin miesięcznie. Ustawa o płacy minimalnej nie obejmuje osób poniżej 18 lat, które nie ukończyły jeszcze kształcenia zawodowego. Jest to swoista luka w przepisach, ostro krytykowana przez organizację DGB Jugend. W takich przypadkach należy zwrócić szczególną uwagę na wysokość płacy w momencie podpisywania umowy o pracę, gdyż również praca wakacyjna powinna być uczciwie wynagradzana. Od takiego wynagrodzenia nie odprowadza się składek na ubezpieczenie społeczne, a jedynie podatki, o ile przekracza ono 764 euro brutto. Naliczony podatek zwykle jest zwracany w kolejnym roku – wystarczy tylko złożyć odpowiedni wniosek w urzędzie skarbowym. W tym celu pracodawca potrzebuje jednak elektronicznej karty podatkowej, o którą można zawnioskować w urzędzie skarbowym. Umowa o pracę, ochrona przed wypadkami Uczniowie powinni rozpoczynać pracę wakacyjną dopiero w momencie, gdy otrzymają od pracodawcy umowę o pracę. Muszą w niej zostać jasno określone takie kwestie, jak zakres obowiązków, czas pracy oraz wynagrodzenie. Co się stanie, gdy młodociany ulegnie wypadkowi? Podczas wykonywania pracy wakacyjnej uczniowie objęci są przez pracodawcę ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków. Ochrona ubezpieczeniowa rozpoczyna się w pierwszym dniu pracy i obejmuje też drogę z i do miejsca wykonywania pracy. Gdy pojawią się problemy Jeśli pracodawca nie stosuje się do obowiązujących przepisów, wraz z rodzicami należy niezwłocznie podjąć działania zaradcze. Nikt nie powinien tolerować naruszania przepisów o ochronie pracy. W takich sytuacjach najlepiej zwrócić się do organów nadzorczych, którymi z reguły są miejscowe urzędy nadzoru nad prowadzeniem działalności gospodarczej (niem. Gewerbeaufsichtsamt) lub urzędy ochrony pracy (Amt für Arbeitsschutz). Pracodawcy naruszający postanowienia ustawowe muszą liczyć się z wysokimi grzywnami.